Daar zit ik dan, vers in het nieuwe jaar aangekomen, nog twee dagen vakantie, en ik heb het gevoel  dat de vakantie nog moet beginnen. 

Waarom is deze tijd toch altijd zo slopend? We hadden het goed aangepakt, familiebezoeken kort gehouden, nog een week thuis rond kunnen lummelen en toch voel ik me moe.

En dan gewoon zeggen. "Het is zoals het is".

Ik moet misschien wat  minder moeten, en dingen wat rustiger aangaan. Het gebeurt voornamelijk in ons hoofd.
Wat we voor een mening erover hebben. Dat we überhaupt een mening erover hebben, laat al zien dat we het leven (nog niet) kunnen leven zoals het op dat moment is. 

Voor de vakantie was ik ziek, dat vermindert de druk natuurlijk ook niet, als je als zelfstandig werkt. Maar het geweldige en eigenlijk leerzame ervan was, dat ik een heel andere tijdsbesef had. 
Ik had een stevige griep die duurde een paar dagen, maar ik had het gevoel dat ik weken lang weggedoken was. Grappig toch?

Dus ik weet zeker als we ons begrip van tijd zouden kunnen meer loslaten, zouden we veel minder stress beleven. Of anders gezegd als we gewoon zeggen, ik voel me zoals ik me voel op dit moment.